Niet-aftrekbare beroepskosten omvatten onder andere persoonlijke uitgaven, zoals huurkosten voor woningen, gezinsuitgaven, onderwijskosten en andere niet-noodzakelijke kosten voor de beroepsuitoefening. Hieronder vallen ook de kosten voor gewone kleding. Wanneer wordt kleding dan wel beschouwd als specifieke beroepskledij die fiscaal aftrekbaar is? Hiervoor moeten de volgende voorwaarden vervuld zijn:

a) De kleding wordt verplicht gesteld door arbeidsveiligheidsvoorschriften of een collectieve arbeidsovereenkomst.

b) De kleding is nodig, essentieel of gebruikelijk voor het beroep, specifiek aangepast aan die rol, en wordt niet beschouwd als alledaagse stadskleding, avondkleding, ceremoniekleding, reiskleding of vrijetijdskleding.

Het onderscheid tussen beroepskleding en privékleding kan complex zijn. In sommige gevallen zijn kosten voor stadskleding (zoals pakken, overhemden, dassen, schoenen, enz.) niet aftrekbaar als beroepskosten voor bedrijfsleiders, bestuurders, kaderleden, enz. Hetzelfde geldt voor jeans, windjacks, trainingspakken, T-shirts, sportschoenen, enz.

Dit standpunt geldt ook voor vrouwelijke belastingplichtigen en hun kleding (zoals jurken, mantelpakken, blouses, enz.), die meestal niet worden beschouwd als specifieke beroepskleding.

Het is belangrijk op te merken dat als niet-specifieke beroepskleding wordt aangeschaft door een bedrijf of werkgever voor bestuurders, zaakvoerders, werknemers, vennoten en personeelsleden, en als de kosten als een voordeel van alle aard aan de begunstigden worden belast, deze kosten als salaris worden beschouwd en niet als beroepskosten kunnen worden afgetrokken. Dit betekent dat personenbelastingen en sociale bijdragen op deze kledingwaarde moeten worden betaald.

Recente rechterlijke uitspraken hebben aangetoond dat een zekere mate van redelijkheid en noodzaak vereist is bij het claimen van kledingkosten als beroepskosten. Er moet een duidelijk verband zijn tussen de kosten en het verwerven of behouden van belastbaar inkomen. Overmatig dure kleding wordt meestal niet als noodzakelijk beschouwd.

Bijvoorbeeld, in een zaak waarbij een advocate kosten claimde voor dure kleding en kappersbezoeken, oordeelde het Hof dat de kosten bovenmatig waren en geen direct verband hielden met het verwerven of behouden van inkomsten. Een soortgelijke afweging werd gemaakt voor een televisiejournaliste wiens beroep bepaalde kleding vereiste, maar waarbij slechts een vast percentage van de kosten als aftrekbaar werd beschouwd.

In een andere zaak werd een onderneming niet toegestaan om kosten voor kleding als beroepskosten af te trekken, omdat niet kon worden aangetoond dat deze kosten daadwerkelijk verband hielden met de beroepsactiviteit.

Concluderend, de aftrekbaarheid van kledingkosten als beroepskosten hangt af van diverse factoren en omstandigheden. Het is essentieel dat de kosten redelijk en noodzakelijk zijn voor het beroep en het verwerven van belastbaar inkomen. Bij complexe situaties met betrekking tot kledingkosten is professioneel advies aan te bevelen.